Θέλω απλά να καταλάβετε και τη δική μου πλευρά!
Γιατί, γιατί, γιατί πρέπει πάντα να με πιάνουν τα κλάματα; Ακόμα και για το πιο απλό, φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο; Γιατί πρέπει πάντα να επιβεβαιώνω πως έχουν δίκιο που δεν ασχολούνται μαζί μου;
Γιατί πρέπει όλοι να με βλέπουν πάντα σαν το μικρό κοριτσάκι που πρέπει να προστατεύσουν, που δεν χρειάζεται να της δίνουν σημασία γιατί είναι αόρατη;
Επειδή είμαι κάμποσους πόντους πιο κοντή από αυτούς και υπερβολικά κλειστός χαρακτήρας;
Α,ναι. Αν δεν μπορεί να σε κοιτάξει στα μάτια όταν σου μιλάει, δεν αξίζεις. Αν πρέπει να χαμηλώσει το βλέμμα για να συναντήσει το δικό σου, είσαι κατώτερη. Έτσι πάει! Έχει σημασία τι νιώθει ο άλλος; Είχε ποτέ; Είχαν ποτέ σημασία οι αναμνήσεις, υπήρξαν; Ήταν αληθινές;
Και ξαφνικά, χωρίς να το περιμένεις, βλέπεις όλα αυτά που προσπαθούσες να κρύψεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, να πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Μερικές λέξεις, που γκρεμίζουν το τείχος που έχτισες με τόση προσοχή γύρω σου. Κάθε λέξη γκρεμίζει κι ένα κομμάτι. Γιατί αυτά, αυτά που ήθελες να κρύψεις, τα ξέρει, και ακούς να σου τα λέει, και ξέρεις πως έχει δίκιο, και κάθε λέξη γκρεμίζει κι ένα κομμάτι... Κι εσύ στέκεσαι εκεί, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι, απλά ακούς και βλέπεις το τείχος να πέφτει.
Αυτό είναι το πρόβλημά σου!
Δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις
Δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις
Φοβάσαι τι θα πουν, τι θα σκεφτούν, φοβάσαι, κοριτσάκι, και σκέφτεσαι πάντα τους άλλους
και ξαφνικά βρέθηκες αντιμέτωπη με επιλογές που έπρεπε να κάνεις εσύ, με αποφάσεις που έπρεπε να πάρεις εσύ
τα 'χασες
γιατί έσπασαν οι γυάλινοι τοίχοι και το ρολόι στο παλάτι σήμανε μεσάνυχτα
Πανικοβάλλεσαι με το παραμικρό, φοβάσαι
Αλλά η ζωή δεν θα σε περιμένει για πολύ ακόμα
Για ακόμα μια φορά, νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν. Γιατί δεν θέλω να ακούσω άλλα, δεν αντέχω να ακούσω άλλα. Γιατί ναι, έχει δίκιο, έχει δίκιο. Πάντα έχει δίκιο, και αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ξέρει πότε να χτυπήσει και πώς.
Το μόνο που κάνεις είναι να προχωράς προς τα πίσω
Δεν μπορώ, για μία και μόνη φορά, να μην φανώ τόσο αδύναμη; Να ακούσω αυτά που μου λέει και απλώς να παραμείνω ανέκφραστη; Να μην επιβεβαιώσω το ρόλο του μικρού, αδύναμου κοριτσιού που μου έδωσαν; Έναν ρόλο που δεν θέλω, εγώ θέλω να μιλάω, να ακούγομαι, να με βλέπουν και να αντιλαμβάνονται την ύπαρξή μου! Όχι να είμαι στη σκιά, άχρωμη κι αόρατη!
Αλλά ξέχασα, δεν γίνεται
Γιατί πρέπει να χαμηλώσεις το βλέμμα για να συναντήσεις το δικό μου
2 σχόλια:
To να κλαις δεν σημαινει οτι είσαι αδυναμη, σημαίνει πως νιώθεις, πως αισθάνεσαι πράγματα, πως δεν τα εχεις παρατήσει ακόμα.
Θα ΄ρθουν καταστάσεις, που δεν θα μπορεις να κλαψεις, θα εισαι ανεκφραστη, και τοτε ομως δεν θα μπορεις να αναρωτιέσαι γιατι δεν νιώθεις, γιατι δεν θα ενδιαφέρεσαι πια.
Ειναι ασχημο το να μην σε νοιαζει, όσο ιδανικο κι αν σου φαινεται τωρα. Θα το καταλαβεις καποια στιγμη.
Μην κατηγορείς τα δάκρυα, κατηγορησε εκεινους που στα εφεραν.
Και μην ακούς κανένα, καποια μερα θα φανεις ποιο δυνατη απο αυτο που νομιζεις οτι εισαι.
Ει,εσύ.Ναι,εσύ.Είσαι το πιο υπέροχο άτομο που ξέρω και μην ακούς τι λέει ο ένας και ο άλλος.Μια μέρα θα αποδείξεις ποια είσαι,ποια ήσουν τόσο καιρό.Θα δείξεις τη δύναμη σου.
Και μην κλαις,δεν αξίζει για κάνεναν και τίποτα.
Σ'αγαπάω<3
Δημοσίευση σχολίου