"Μιλάω σοβαρά, Τάλι" είπε η Σέι όταν βγήκαν από το νερό. " Η μύτη σου δεν είναι άσχημη. Μαρέσουν επίσης και τα μάτια σου."
"Τα μάτια μου; Τώρα τρελάθηκες τελείως. Είναι πάρα πολύ κοντά το ένα στο άλλο."
"Ποιος το λέει αυτό;"
"Ποιος το λέει αυτό;"
"Η βιολογία."
Η Σέι της πέταξε μια χούφτα νερό. "Δεν φαντάζομαι να πιστεύεις αυτές τις σαχλαμάρες - ότι υπάρχει μόνο ένας τύπος ομορφιάς κι όλοι είναι προγραμματισμένοι να συμφωνούν μ'αυτό;"
"Το θέμα δεν είναι να το πιστέψεις, Σέι. Το νιώθεις μέσα σου. Έχεις δει ωραίους. Είναι...είναι υπέροχοι."
"Είναι όλοι ίδιοι."
" 'Ετσι νόμιζα κι εγώ. Αλλά ο καθένας έχει τον τύπο του. Απλά έχουν αμβλυνθεί οι διαφορές γιατί δεν είμαστε όλοι τέρατα."
" Μα δεν είμαστε τέρατα, Τάλι. Είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι. Μπορεί να μην είμαστε εντυπωσιακά όμορφες, αλλά δεν είμαστε κούκλες μπάρμπι."
"Εντάξει, Σέι, αλλά υπάρχει και η ασχήμια μας. Δεν μπορείς να την αλλάξεις με ευχές, ή λέγοντας στον εαυτό σου πως είσαι ωραία. Γι'αυτό επινόησαν την επέμβαση."
"Σε όλη σου τη ζωή, βλέπεις μόνο ωραία πρόσωπα.Οι γονείς σου, οι δάσκαλοί σου, όλοι πάνω από τα 16 είναι ωραίοι. Αλλά δεν γεννιέσαι περιμένοντας μια τέτοια ομορφιά...σε προγραμματίζουν να πιστεύεις πως οτιδήποτε άλλο είναι άσχημο."
"Σε όλη σου τη ζωή, βλέπεις μόνο ωραία πρόσωπα.Οι γονείς σου, οι δάσκαλοί σου, όλοι πάνω από τα 16 είναι ωραίοι. Αλλά δεν γεννιέσαι περιμένοντας μια τέτοια ομορφιά...σε προγραμματίζουν να πιστεύεις πως οτιδήποτε άλλο είναι άσχημο."
"Δεν είναι προγραμματισμός, είναι μια φυσική αντίδραση. Και, το πιο σημαντικό, είναι δίκαιο. Τον παλιό καιρό ήταν κάτι που αφηνόταν στην τύχη - άλλοι άνθρωποι ήταν όμορφοι, άλλοι κάπως όμορφοι και άλλοι άσχημοι σε όλη τους τη ζωή. Τώρα είναι όλοι άσχημοι...μέχρι να γίνουν ωραίοι. Δεν υπάρχουν χαμένοι."
Το απόσπασμα είναι από ένα βιβλίο που διαβάζω, για έναν κόσμο στον οποίο όλοι οι άνθρωποι, μόλις κλείσουν τα 16, υποβάλλονται σε μια επέμβαση που διορθώνει οποιαδήποτε ατέλεια και τους κάνει όμορφους. Όλοι έχουν μάθει να έχουν ως μοναδικό κριτήριο την ομορφιά και την εξωτερική εμφάνιση.
Νομίζω, αυτό συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Πάρα πολλοί άνθρωποι κρίνουν τον άλλο αποκλειστικά και μόνο από το πώς είναι εξωτερικά. Και δεν μιλάω για την πρώτη εντύπωση -για την οποία, ούτως ή άλλως, δεν έχεις κάτι άλλο να κρίνεις- αλλά γενικά. "Αυτή δεν είναι αρκετά όμορφη, δεν κάνουμε παρέα μαζί της." ή "Μα κοίτα τον πώς είναι, σιγά μην του μιλήσεις κιόλας". Κανένας δεν ενδιαφέρεται για το τι υπάρχει κάτω από αυτό που φαίνεται.
Ακόμα και στα παιδικά παραμύθια. Η πριγκίπισσα είναι καλή, άρα όμορφη. Η μάγισσα είναι κακιά, άρα άσχημη. Κι έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν με αυτό το πρότυπο.
"Εγώ φταίω για όλα. Έπρεπε να στο είχα πει νωρίτερα. Αν είχες περισσότερο χρόνο να συνηθίσεις στην ιδέα, ίσως..."
"Σέι, δεν θα συνήθιζα ποτέ στην ιδέα. Δεν θέλω να μείνω άσχημη σε όλη μου τη ζωή. Θέλω αυτά τα τέλεια μάτια και τα χείλια, θέλω να κόβεται η ανάσα σε όποιον με κοιτάζει. Και να με βλέπουν όλοι και να λένε "Ποια είναι αυτή;" και να θέλουν να με γνωρίσουν και να προσέχουν τι λέω."
Νομίζω, αυτό συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Πάρα πολλοί άνθρωποι κρίνουν τον άλλο αποκλειστικά και μόνο από το πώς είναι εξωτερικά. Και δεν μιλάω για την πρώτη εντύπωση -για την οποία, ούτως ή άλλως, δεν έχεις κάτι άλλο να κρίνεις- αλλά γενικά. "Αυτή δεν είναι αρκετά όμορφη, δεν κάνουμε παρέα μαζί της." ή "Μα κοίτα τον πώς είναι, σιγά μην του μιλήσεις κιόλας". Κανένας δεν ενδιαφέρεται για το τι υπάρχει κάτω από αυτό που φαίνεται. Ακόμα και στα παιδικά παραμύθια. Η πριγκίπισσα είναι καλή, άρα όμορφη. Η μάγισσα είναι κακιά, άρα άσχημη. Κι έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν με αυτό το πρότυπο.
"Εγώ φταίω για όλα. Έπρεπε να στο είχα πει νωρίτερα. Αν είχες περισσότερο χρόνο να συνηθίσεις στην ιδέα, ίσως..."
"Σέι, δεν θα συνήθιζα ποτέ στην ιδέα. Δεν θέλω να μείνω άσχημη σε όλη μου τη ζωή. Θέλω αυτά τα τέλεια μάτια και τα χείλια, θέλω να κόβεται η ανάσα σε όποιον με κοιτάζει. Και να με βλέπουν όλοι και να λένε "Ποια είναι αυτή;" και να θέλουν να με γνωρίσουν και να προσέχουν τι λέω."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου