Βαρέθηκα. Απλά βαρέθηκα.
Κάθε φορά που πάω να πετύχω κάτι, πάντα κάτι με σταματάει, και καταλήγω να γυρίζω προς τα πίσω, αντί να προχωράω.
Είχα πάρει την απόφαση, αύριο να κάνω το μεγάλο βήμα. Να μιλήσω. Αλλά ενώ ήμουν έτοιμη να της στείλω το μήνυμα αύριο να πάμε για καφέ, είδα τις φωτογραφίες στο φεισμπουκ. Και για ακόμα μια φορά το μετάνιωσα. Και για ακόμα μια φορά, τίποτα δεν θα αλλάξει. Όχι ότι θα άλλαζε δηλαδή, αλλά θα είχα προσπαθήσει.
Αλλά, τίποτα. Πάντα πάω προς τα πίσω.
Γιατί δεν μπορώ για μια φορά στη ζωή μου να ξέρω τι θέλω να κάνω; Να μπορώ να αποφασίσω τι θα κάνω; Δεν μου αρέσει η μία επιλογή, δεν μου αρέσει ούτε η άλλη. Δεν μπορώ όμως να μείνω κολλημένη στη μέση...ο χρόνος κυλάει...
Κι εγώ δεν κάνω τίποτα. Για κάθε βήμα που κάνω προς τα μπρος, για κάθε μικρή προσπάθεια, καταλήγω να κάνω δυο βήματα προς τα πίσω. Και κάποια στιγμή θα βρω στον τοίχο, από εκεί που ξεκίνησα. Και τότε;
6 σχόλια:
Βασικα, if you won't try, you'll never know. Προσπάθησε και ό,τι βρέεξι ας κατεβασει. Παρε 2-3 ρίσκα :* Σε καλο θα βγει :*
Creepy Dreamer μου, προσπαθώ...μακάρι να βγει κάτι, επιτέλους.
Σ'ευχαριστώ πολύ<3
Συμφωνώ με το Μαράκι σουγκαρέημντ μου, στο'χω ξαναπεί, πάρε τη ζωή στα χέρια σου και όσους σε πλήγωσαν παράτησέ τους *_*
Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια. Είναι σημαντικό να προσπαθείς γιατί η ικανότητα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες είναι αγαθό: σημαίνει ότι έπραξες, ότι τόλμησες!
Isabelle μου, είναι πολύ πιο εύκολο να το λες από το να το κάνεις, το ξέρεις καλά κι εσύ αυτό.:Ρ
Έχεις δίκιο βέβαια,όπως πάντα^_^
Weird Fairy, έχεις δίκιο, επίσης. Αυτό που μου λείπει είναι να τολμάω, κ μάλλον πρέπει να το διορθώσω.:Ρ
Δημοσίευση σχολίου